De eerste keer…
Iets nieuws doen is vaak super spannend. Hoe zal het je vergaan? Maak je wel de goede keuze? Wat nou als het niet goed gaat? Of je er niemand kent? Of dat het fallikant misgaat? Wie kent deze belemmerende overtuigingen eigenlijk niet?
En hoe vaak je ook al een eerste keer hebt doorlopen, elke nieuwe blijft een hobbel(tje) om te nemen.
Niks menselijks is ons vreemd. Ik denk dat iedereen dit wel herkent. Zelfs mensen met veel zelfvertrouwen. Denk maar eens aan artiesten die bijvoorbeeld avond aan avond een volle zaal vermaken met hun muziek of optreden. Ook zij zijn vaak nog rete-gespannen voor ze de bühne op moeten.
Dus heb jij last van spanning en zenuwen wanneer jij iets nieuws aangaat? Dat is dus normaal!
Doet je ’t of doet je ’t niet?
Of je de spanning en de zenuwen de baas durft te zijn en de nieuwe stap aan durft te gaan heb je grotendeels zelf in de hand!
“Ja maar, als ik toch bijna sta te hyperventileren als ik alleen al denk aan die stap nemen, dan kan ik dat toch niet helpen?”
Ja, wel dus. Want het zijn je gedachten die bepalen of je iets wel of niet durft aan te gaan en hoeveel de spanning de kans krijgt een loopje met je te nemen.
Zeg nou zelf: Kun jij écht van te voren al bepalen of je iets nieuws wel of niet kan? Of vertelt je hoofd je voornamelijk dat je het vast niet zal kunnen?
Hoe vaak deed je in het verleden succeservaringen op bij nieuwe dingen? Een nieuwe baan starten, op een feestje binnenkomen waar je nauwelijks mensen kent, een onbekende vakantiebestemming bezoeken, verhuizen, een nieuwe sport of hobby beginnen. Je hebt al zo vaak in je leven nieuwe dingen gedaan. Ga ze maar eens na. En waar is het nou eigenlijk écht mis gegaan?
Blijven drijven of verzuipen?
Ik ben een goede zwemmer, in letterlijke zin. Ik heb elf zwemdiploma’s (ja, écht) en ik wéét van mezelf: Ik kan goed zwemmen. Ik red me in het water. Een veilige gevoel.
De laatste jaren heb ik echter geleerd dat ik ook in figuurlijke zin mijn hoofd goed boven water weet te houden als ik in het diepe spring. Ik startte een praktijk, met 0 ondernemerservaring. Maar liet het wel uitgroeien tot een goed lopende praktijk met een contract bij de gemeente en binnen een heel fijn ’team’ van mede-zorgaanbieders.
Dat contract van de gemeente was overigens ook weer een sprong in het diepe an sich: je start een hele procedure op met allerlei vereisten en documenten, maar aan het einde van de rit weet je niet of je het contract wel krijgt.
Een veel ruwere zee die ik te trotseren had, en waar ik wel eens kopje onder ging, was mijn scheiding. De keuze maken om je relatie te verbreken, dat vertrouwde achter je te laten, je gezin uit elkaar te halen… Misschien wel de moeilijkste sprong die ik ooit gemaakt heb. Bij die sprong had ik wel reddingsboeien nodig om aan vast te kunnen houden om op adem te komen. Maar, uiteindelijk wist ik het rustige water te bereiken.
Een andere sprong. Ik gaf mijn bijbaantjes naast de praktijk op en besloot; Ik ga alleen nog voor de praktijk. Daar wil ik mijn focus en energie hebben liggen. Een enge keuze, heus! Want die bijbaantjes gaven me nog wat vastigheid in inkomen. Als zelfstandig ondernemer is het toch altijd spannend of je voldoende omzet draait. Maar: Ik sprong en met succes.
En natuurlijk mijn boek. Ik schreef en schreef en schreef en benaderde uiteindelijk een uitgever, et voila: 1 april komt mijn boek op de markt.
Gewoon doen!
Ken je die uitspraak van dat ene sportmerk? ‘Just do it!’ Dat is een motto wat ik heb leren hanteren.
Ooit zag ik de film ‘Yes men’ met Jim Carey in de hoofdrol. In deze film mocht hij alleen maar ‘ja’ op alles zeggen. En dat bracht hem op allerlei verrassende plekken. Die film heb ik, zeker sinds ik mijn praktijk startte, in mijn hoofd. En door vaak ‘ja’ te zeggen tegen dingen, ontvouwde paden zich bijna als vanzelf. Natuurlijk is dat niet écht vanzelf, het is geen magische staf. Maar door niet teveel na te denken over wat mogelijk de uitkomst zou kunnen zijn, maar gewoon maar te gaan doen, zijn al veel dingen gelukt of in beweging gezet.
Nu jij!
Wil jij vaker ‘ja’ zeggen tegen dingen? Minder bezig zijn met wat mogelijk zou kunnen gebeuren?
Wat let je? Wat houdt je nou écht tegen? Wat is nou eigenlijk het ergste dat je kan gebeuren?
Kies iets kleins wat je eigenlijk al te lang uitstelt en ga het doen. Niet nadenken, gewoon doen! En ga daarna reflecteren op hoe het je verging, waar je tevreden over bent en vooral: waar heb je van geleerd? Wat zou je de volgende keer hetzelfde doen en wat doe je voortaan anders?
Succes en veel plezier met zwemmen!
